Psychoterapia grupowa

Psychoterapia grupowa opiera się na założeniu, że nasze indywidualne trudności przejawiają się w relacji z innymi. Interakcje między uczestnikami i prowadzącymi terapię są podstawą do lepszego poznawania i rozumienia siebie i mechanizmów, które wpływają na nasze postępowanie. Grupa terapeutyczna staje się bezpiecznym środowiskiem terapeutycznym, które pomaga w uświadamianiu sobie własnych wzorców relacyjnych i sposobu komunikowania się z innymi. Taka praca umożliwia poznanie nawykowych sposobów myślenia, przeżywania, zachowania, a także wynikających z nich konsekwencji. Ma ona na celu osiągnięcie zdrowszej relacji z samym sobą oraz bardziej satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi. Proces zmiany odbywa się poprzez aktywne uczestnictwo, wymianę doświadczeń oraz uczenie się rozumienia własnych stanów wewnętrznych w interakcji z innymi.

W naszym Ośrodku prowadzona jest psychoterapia grupowo-analityczna, która integruje podejście zaczerpnięte z psychoterapii grupowej z psychoanalitycznym rozumieniem oraz badaniem nieświadomości.
Spotkania odbywają się w niewielkiej grupie terapeutycznej, liczącej od 6 do 9 osób, w stałym składzie, tym samym miejscu i czasie (1 raz w tygodniu – 1,5h).

Udział w grupie poprzedzony jest konsultacjami kwalifikacyjnymi (trzy lub więcej). Większość grup ma charakter otwarty, co oznacza, że dana osoba pozostaje w grupie, dopóki nie poczuje, że jest gotowa do jej opuszczenia. Są także grupy ograniczone czasowo, gdy data zakończenia pracy grupy jest znana od początku.

Doświadczenie przynależności do grupy z biegiem czasu może samo w sobie być uzdrawiające. Być sobą i mieć poczucie przynależności, to spory wyczyn w życiu pod presją, w czasach wyobcowania

Morris Nitsun

Analiza grupowa kierowana jest do osób, które:
  • mają trudności w tworzeniu i utrzymaniu związków przyjacielskich i partnerskich
  • nie odczuwają satysfakcji z relacji z innymi ludźmi w różnych kontekstach (rodzinnych, rówieśniczych, zawodowych)
  • zmagają się z lękiem i niepokojem, objawami somatycznymi, stanami obniżonego lub zmiennego nastroju
  • doświadczają pustki, poczucia braku sensu życia, braku poczucia własnej wartości
  • są nadmiernie wycofane, nieśmiałe, osamotnione lub przeciwnie – nadmiernie impulsywne, szybko ulegające emocjom
  • odczuwają trudności w rozpoznawaniu uczuć własnych (i innych ludzi) oraz wyrażaniu ich
  • unikają konfrontacji i rywalizacji
  • przeżywają nadmierny stres w relacjach zależności od autorytetu (praca, studia)
  • zmagają się z silnymi traumatycznymi i urazowymi doświadczeniami